Igła po sezonie kończy karierę w wieku 34 lat.
Ostatnio spędził trochę czasu na opowiadaniu o trudach bycia osobą publiczną i jak sobie nie radził z hejtem jaki otrzymywał przez wiele lat za spudłowane szanse/karne czy to z Lyonem, czy w reprezentacji. Był w zasadzie chyba jednym z pierwszych piłkarzy, którzy musieli się zmagać z takimi reakcjami na tą skalę przez internet i wyraźnie leży mu to na serduchu.
Byłem wielkim fanem do czasu kontuzji pleców po czym drastycznie zmieniła się jego gra. Szkoda mi było jego odejścia, ale rozumiałem jego powody. I pewnie ostatecznie gra w Serie A była mu na korzyść. Wyrównał ligowy rekord strzelecki Gino Rosettiego i był o włos od wygrania Ligi Mistrzów gdyby nie historyczny Real Madryt. Na jego szczęście ma puchar pocieszenia w postaci Ligi Europy za Sarriego w Chelsea.
Nie wiem gdzie konkretnie bym go postawił pośród kolegów z tego pokolenia (Benz, Lewy, Suarez) ale musi być mimo wszystko dosyć wysoko. W pewnym sensie budzi podobne uczucia co Trezeguet, ale ciut mniej mu wyszło w tych kluczowych chwilach.
Życzę spokojnej emerytury i mam nadzieję, że całkowite odpięcie się od świata który był dla niego okrutny wyjdzie mu na dobre. Są w życiu rzeczy ważniejsze niż piłka.
Wiem że jest tu niejedna osoba, która darzyła go sympatią. Wpisujcie miasta, wklejajcie klipy goli które zapadły wam w pamięć.
